درد و دل

دخترم فدایت بشوم وقتی ماما ماما می گویی. صبحها که از خواب بلند می شوی دوست داری سرت را بگذاری توی بغلم و من آرام نوازشت کنم. نمی دانی چه لذتی دارد وقتی هنوز چشمانت را باز نکرده ای و صدایم می زنی. فرشته ی کوچکم، چقدر تو معصومی، هر حرف و هر عملت از روی فطرت ناب و دست نخورده است. من باید قدر معصومیت چشمانت را بدانم. چشم و زبان و گوش من باید در کنار تو همیشه روزه باشند. می دانم چقدر اشتباهات زندگی ام فراوان اند. روح من سخت محتاج تطهیر است.

ماه خدا آمده است. خدایا مرا بپذیر. این بار جور دیگری آمده ام. من به آغوشت پناه آورده ام. این بار تکیه ام به هیچ دیواری نیست. این بار سرم بر شانه های کسی نیست. این بار تنهای تنهای، بدون هیچ تکیه گاهی به درگاهت پناه آورده ام. مرا در آغوش بگیر. مگذار کسی غیر تو پناه روزهای زندگی ام شود، خودت می دانی، می دانی که من این راه اشتباه را رفته ام، رفته ام و بازگشته ام، بازگشته ام، مرا بپذیر خدای مهربانم