برای دخترم

هنرمند کسی ست که همیشه تعداد پوشک های باقیمانده در کشو را در ذهن داشته باشد، همیشه بداند چند پیمانه شیرخشک در ظرف موجود است، چند پیراهن اتو کشیده ی همسر گرامی در کمد قرار دارد (حتی زمانی که خودش اتویشان نکرده باشد!)، چند صفحه از کتاب تروماتولوژی دندانی را باید این هفته بخواند تا شب امتحان به علت کمبود وقت تحت فشار طاقت فرسا قرار نگیرد ( حتی اگر هیچ وقت موفق نشود این صفحات را حتی ورق بزند!)، مرتب در ذهنش مرور کند که چند روز تا واکسن یک و نیم سالگی کودکش زمان باقی ست، بداند امروز دخترش حین بازی، باطری های کنترل تلویزیون را در کدام گوشه ی خانه رها کرده است، صبح که از خواب بیدار می شود بداند ظهر چه غذایی قرار است خورده شود، بداند دختر کوچولویش م...

حنانه ی عزیزم، شب قدر امسال قرآن به سر گرفتی، من و بابا مصطفی برایت دعا کردیم، نمی دانم تو هم برای ما دعا کردی یا نه؟ ...

خبر بارداری مجدد یکی از دوستان را شنیدم. محمد مصطفی می گوید: چیه؟ حسودیت شد؟ می گویم: نخیرم، حسودی واسه چی؟ من همین یدونه بسمه. توی دلم ولی یک چیزی آب شد، مثل قند! و نشان داد که مادر بودن حرف حساب سرش نمی شود! و مادری کردن شیرین شیرین است مثل عسل، با همه ی مشقتهایش. (همین طور نشان داد که من پس از یک سال و اندی بدخوابی و بیخوابی، باز هم آدم بشو نیستم!!)

"گوگا" در فرهنگ لغات حنانه جان یعنی تخم مرغ. "نیست" و "هست" اولین افعال و اولین لغات انتزاعی هستند که یادگرفته ای. به باطری و باز کردن هر چیزی علاقه ی زیادی داری. به باز می گویی"بیز"، به موش می گویی"میش"، به ماست می گویی"میس"، به مادر می گویی"میدر"!!!! دندان D سمت راست پایینت نوکش زده بیرون، این دندانت اولین دندانی ست که توالی رویش را رعایت نکرده است! حالا صاحب 9 مروارید کوچولو هستی. دایی محمد "آتیش" را یادت داده و تا کبریت می بینی، می خواهی روشنش کنیم. از دست این دایی شیطون! فوت کردن را یاد گرفته ای، البته بیشتر صدایش را در می آوری. اگر غذایی که می گذارم دهانت کمی گرم تر از حد معمول باشد فوری می گویی" جیزه" و اگر چیزی مثل یخ باشد می گ...

دخترم فدایت بشوم وقتی ماما ماما می گویی. صبحها که از خواب بلند می شوی دوست داری سرت را بگذاری توی بغلم و من آرام نوازشت کنم. نمی دانی چه لذتی دارد وقتی هنوز چشمانت را باز نکرده ای و صدایم می زنی. فرشته ی کوچکم، چقدر تو معصومی، هر حرف و هر عملت از روی فطرت ناب و دست نخورده است. من باید قدر معصومیت چشمانت را بدانم. چشم و زبان و گوش من باید در کنار تو همیشه روزه باشند. می دانم چقدر اشتباهات زندگی ام فراوان اند. روح من سخت محتاج تطهیر است. ماه خدا آمده است. خدایا مرا بپذیر. این بار جور دیگری آمده ام. من به آغوشت پناه آورده ام. این بار تکیه ام به هیچ دیواری نیست. این بار سرم بر شانه های کسی نیست. این بار تنهای تنهای، بدون هیچ تکیه گاهی به درگاه...

خیلی تلخ است که مدتها فکر کنی کسی هستی، بعد در یک آن بفهمی هیچ نیستی، خیلی تلخ است باور کن

این حنانه ی آروم و ساکت منه!، فقط نمیدونم چرا تا در یخچال باز میشه میدوه میره توش! حنانه جون و باباش هر دو طرفدار پر و پا قرص پیک نیک رفتنن، البته مامانشم بدش نمیادا! حنانه در پارک آب و آتش، بعد از آخرین ملاقات با بابا علی مهربون در بیمارستان، خدا بیامرزدش... دوستای عزیزم لطفا برای شادی روحش یه صلوات هدیه کنید... بابا علی، بابابزرگ بابا مصطفی بودن     ...

امتحانم تموم شد و من دوباره شدم یه مامان با حوصله و مهربونو و نازنین و یه همسر کدبانو و خوش اخلاق!!!! (تعریف از خود نباشد البته!). حنانه خانوم در این دو هفته ای که سخت مشغول کسب علم بودم!، حسابی بهم کمک کرد. چه جوری؟ با روحیه دادن به من دیگه! مثلا در این دو هفته ای که بیشتر پیش بقیه بود تا من، مادربزرگش را "مامان" صدا می زد. منم که حسود... حسابی بهم برمیخورد ولی کاری نمی تونستم بکنم و فقط حرص می خوردم، تا اینکه در یک اقدام انتحاری!، کلمه ی "مادر" رو جایگزین کلمه ی "مامانی" کردم و به مادر گفتم چون اسمامون شبیه هم دیگه ست، بچه م قاطی میکنه نمیدونه کدوممون مامانه و کدوممون مامانی. خلاصه اینطوری شد که من دوباره به موقعیت مامان بودن خودم برگشتم و...

  پ.ن:هر چند دوماه گذشته است اما......  حنانه جان پوشیدن لباس و پوتینش برایم شیرین بود حتی شیرین تر  از این روزهای طبابت ...... موقع برگشتن از پادگان برعکس خیلی از هم خدمتی های دیگه (همون آشخور) که سریع لباسشون رو عوض می کردن تا کسی با لباس سربازی و پوتین و کلاه و کچلی و...... نبینه ، من برعکس با یک غروری!!!!!!! میومدم  که هر کی نمیدونست فکر می کرد سرلشگر دومی (به قول دوستمان البته ، اصلا سرلشکر دوم نداریم!!!!!) چیزی هستیم فقط بدون درجه و با لباس سرباز صفر! ...

خیلی دلم برای خونه ی زیبای حنانه کوچولوم تنگ شده، حیف که امتحان ارتقا نزدیکه و فرصتم کم ... به زودی برمی گردم